Copa Libertadores 1992
| XXXIII edycja |
 1991 | 1993  | |
| Szczegóły turnieju |
| Liczba drużyn | 21 |
| Mistrz | São Paulo FC (1. tytuł) |
| Statystyki turnieju |
| Mecze | 99 |
| Strzelone gole | 242 (2,44 na mecz) |
Copa Libertadores 1992 – trzydziesta trzecia edycja Copa Libertadores, w której udział wzięło 21 klubów reprezentujących wszystkie kraje zrzeszone w CONMEBOL. Każde z 10 państw wystawiło po 2 kluby, nie licząc broniącego tytułu chilijskiego klubu CSD Colo-Colo, który zrezygnował z prawa awansu do 1/8 finału bez gry i wziął udział w fazie grupowej.
CSD Colo-Colo nie tylko nie zdołał obronić tytułu, ale nawet nie dotarł do finału, gdyż już w 1/8 finału wyeliminowany został przez ekwadorski klub Barcelona SC. Tym razem w finale znalazły się kluby reprezentujące dwie największe potęgi futbolowe Ameryki Południowej – Argentynę i Brazylię. Puchar ostatecznie zdobył brazylijski klub São Paulo FC, który dopiero w rzutach karnych pokonał CA Newell’s Old Boys. Oba kluby pierwszy raz w swych dziejach dotarły na sam szczyt najważniejszego w Ameryce Południowej klubowego turnieju. Obaj finaliści rozpoczęli turniej w wyjątkowo fatalnym stylu, przegrywając dotkliwie z krajowymi rywalami. São Paulo przegrał 0:3 z Criciúmą, a Newell’s Old Boys na własnym boisku został rozgromiony przez San Lorenzo de Almagro, przegrywając 0:6. W ćwierćfinale piłkarze z Rosario zrewanżowali się drużynie San Lorenzo wygrywając 4:0.
W pierwszym etapie 20 klubów podzielono na 5 grup po 4 drużyny. Z każdej grupy do następnej rundy awansowały trzy najlepsze zespoły. Jako szesnasty klub do 1/8 miał awansować broniący tytułu klub CSD Colo-Colo, jednak zrezygnował z tego przywileju i postanowił wziąć udział w fazie grupowej. Dołączony został do grupy z pozostałymi dwoma klubami chilijskimi – czyli do grupy pierwszej. W związku z tym grupa ta liczyła 5 klubów, a do następnej rundy miały awansować cztery najlepsze drużyny.
W 1/8 finału wylosowano osiem par, które wyłoniły ośmiu ćwierćfinalistów. W ćwierćfinale wylosowano cztery pary, które wyłoniły czterech półfinalistów. W półfinale dwie pary wyłoniły dwóch finalistów.
Wysoką klasę znów potwierdziły kluby z Kolumbii, a América Cali dotarła do półfinału, gdzie uległa Newell’s Old Boys dopiero po rzutach karnych. Do półfinału dotarła też rewelacyjnie spisująca się ekwadorska Barcelona.
Bardzo słabo tym razem wypadły kluby z Urugwaju. Także kluby z Peru wciąż nie potrafiły wrócić do dawnego poziomu.
1/16 finału
- mecz o trzecie miejsce z powodu równej liczby punktów
1/8 finału
 CD Universidad Católica –  América Cali 0:0 i 0:1 |
 Marítimo Caracas – Atlético Nacional 0:0 i 0:3 |
 Club Sporting Cristal –  Criciúma 1:2 i 2:3 - 30.04 Franco Enrique Navarro k – Everaldo, Jairo Lenzi
- 06.05 Julio César “El Artista” Antón, Orlando Octavio Prado – Vilson, Gélson k, Everaldo
|
CSD Colo-Colo –  Barcelona SC 1:0 i 0:2 |
 Club Bolívar –  Cerro Porteño 2:0 i 0:3 |
 Club Nacional de Football – São Paulo FC 0:1 i 0:2 |
Defensor Sporting –  CA Newell’s Old Boys 1:1 i 0:1 |
San Lorenzo de Almagro – Váldez Milagro 2:0 i 0:2, karne 6:5 - 29.04 Néstor Raúl Gorosito (2)
- 05.05 Eduardo Steward Hurtado (2)
- Karne: Flavio Gabriel Zandoná (+), Fabián Gustavo Carrizo (+), Néstor Raúl Gorosito (+), Alberto Federico Acosta (+), Mario Ballarino (+), Daniel Riquelme (+), Ariel Boldrini (-), Manuel Santos Aguilar (-) – Arizaga (+), Arboleda (+), Wilson Homero Macías (+), Djalmar Zambrano (+), Sánchez (+), Pazmiño(-), Eduardo Steward Hurtado (-), Claudio Daniel Brizuela (-)
|
1/4 finału
1/2 finału
CA Newell’s Old Boys – América Cali 1:1 i 1:1, karne 11:10 - 27.05 Alfredo Damián Mendoza Sulewski – Anthony William De Avila
- 03.06 Mauricio Roberto Pochettino – Jorge Orosmán da Silva k
- Karne: Magnolo Eduardo Berizzo (2+), Julio Alberto Zamora (2+), Gustavo Raggio (2+), Fernando Andrés Gamboa (+), Fabián Alberto Garfagnoli (+), Alfredo Berti (+), Julio César Saldaña (+), Norberto Scoponi (+), Mauricio Roberto Pochettino (-), Cristian Domizzi (-) – Jorge Orosmán da Silva (2+), Wilson Enrique Pérez (2+), Orlando Maturana (+,-), Freddy Eusebio Rincón (+), Sergio „Checho” Angulo (+), Alexander Escobar (+), Eduardo Pimentel (+), Eduardo Niño (+), Jorge Hernán Bermúdez (-)
|
| São Paulo FC – Barcelona SC 3:0 i 0:2 |
FINAŁ
| CA Newell’s Old Boys – São Paulo FC 1:0 i 0:1, karne 2:3 |
10 czerwca 1992 Rosario Estadio Gigante de Arroyito (35 000)
CA Newell’s Old Boys – São Paulo FC 1:0 (1:0)
Sędzia: Hernán Silva (Chile)
Bramki: 1:0 Magnolo Eduardo Berizzo 39k
Club Atlético Newell’s Old Boys: Norberto Scoponi – Gustavo Raggio, Fernando Andrés Gamboa, Mauricio Roberto Pochettino, Julio César Saldaña – Alfredo Berti, Magnolo Eduardo Berizzo, Gerardo Daniel Martino (Fabián Alberto Garfagnoli), Julio Alberto Zamora – Ricardo Gabriel Lunari, Alfredo Damián Mendoza Sulewski (Cristian Domizzi). Trener: Marcelo Bielsa.
São Paulo Futebol Clube: Zetti – Cafu, Antônio Carlos, Ronaldão, Ivan – Adílson, Pintado, Raí, Palhinha (Macedo) – Müller, Elivélton. Trener: Telê Santana. |
17 czerwca 1992 São Paulo Estádio do Morumbi (105 185)
São Paulo FC – CA Newell’s Old Boys 1:0 (0:0), karne 3:2
Sędzia: José Joaquín Torres (Kolumbia)
Bramki: 1:0 Raí 65k
Karne: (0:0) Magnolo Eduardo Berizzo, 1:0 Raí, 1:1 Julio Alberto Zamora, 2:1 Ivan, 2:2 Juan Manuel Llop (2:2) Ronaldão (2:2) Alfredo Damián Mendoza Sulewski, 3:2 Cafu (3:2) Fernando Andrés Gamboa
São Paulo Futebol Clube: Zetti – Cafu, Antônio Carlos, Ronaldão, Ivan – Adílson, Pintado, Raí, Palhinha – Müller (Macedo), Elivélton. Trener: Telê Santana.
Club Atlético Newell’s Old Boys: Norberto Scoponi – Juan Manuel Llop, Fernando Andrés Gamboa, Mauricio Roberto Pochettino, Julio César Saldaña – Alfredo Berti, Magnolo Eduardo Berizzo, Gerardo Daniel Martino (Cristian Domizzi), Julio Alberto Zamora – Ricardo Gabriel Lunari, Alfredo Damián Mendoza Sulewski. Trener: Marcelo Bielsa. |
Klasyfikacja
Poniższa tabela ma charakter statystyczny. O kolejności decyduje na pierwszym miejscu osiągnięty etap rozgrywek, a dopiero potem dorobek bramkowo-punktowy. W przypadku klubów, które odpadły w rozgrywkach grupowych o kolejności decyduje najpierw miejsce w tabeli grupy, a dopiero potem liczba zdobytych punktów i bilans bramkowy.
Linki zewnętrzne
- Copa Libertadores 1992 (rsssf)
- Copa Libertadores 1992 (historiayfutbol). historiayfutbol.obolog.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-04)].
- Copa Libertadores 1992 (terra.com)
- Copa Libertadores 1992 (bolanaarea)
- Copa Libertadores 1992 (soccermond)
CSD Colo-Colo – 
CA Newell’s Old Boys – 
Criciúma – 
Club Bolívar – 
Marítimo Caracas – 
Barcelona SC – 
Atlético Nacional 
Club Sporting Cristal 
Cerro Porteño 
Club Nacional de Football 
