|
Data i miejsce urodzenia | 28 kwietnia 1960 Mediolan |
Pozycja | bramkarz |
Informacje klubowe |
Klub | Emirates Club (trener) |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | 1977–1978 | Inter Mediolan | |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1978–1979 | Salernitana Calcio | 3 | (0) | 1979–1980 | Savona 1907 FBC | 23 | (0) | 1980–1982 | Sambenedettese | 67 | (0) | 1982–1994 | Inter Mediolan | 328 | (0) | 1994–1996 | UC Sampdoria | 41 | (0) | 1996–1997 | Calcio Padova | 21 | (0) | 1997–1999 | New England Revolution | 47 | (0) | | W sumie: | 530 | (0) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1985–1992 | Włochy | 58 | (0) | |
Kariera trenerska |
|
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
Dorobek medalowy |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Walter Zenga (ur. 28 kwietnia 1960 w Mediolanie) – włoski trener i piłkarz, który występował na pozycji bramkarza.
Kariera
Piłkarską karierę rozpoczął w roku 1977 w Interze Mediolan. W klubie tym występował również w roku 1978, a w kolejnych latach reprezentował barwy Salernitany (1978–1979), Savony (1979–1980) oraz S.S. Sambenedettese Calcio (1980–1982). W roku 1982 powrócił do Interu i w klubie tym grał do roku 1994. W barwach tego klubu zdobył w roku 1994 Puchar UEFA. W latach 1994–1996 reprezentował Sampdorię, a w roku 1997 – Calcio Padova. Ostatnie dwa lata swojej kariery spędził w Stanach Zjednoczonych, broniąc barw klubu New England Revolution. W roku 1999 zakończył karierę bramkarza.
W roku 1984 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Los Angeles, na których drużyna włoska zajęła IV miejsce. W latach 1985–1992 był podstawowym zawodnikiem reprezentacji Włoch, biorąc udział w 58 oficjalnych meczach międzypaństwowych. Największy sukces osiągnął w roku 1990, zdobywając brązowy medal na mistrzostwach świata rozegranych we Włoszech. Oprócz tego, był rezerwowym bramkarzem drużyny włoskiej na mistrzostwach świata rozegranych w roku 1986 w Meksyku. Od roku 1990 prowadzi w statystykach bramkarzy, którym najdłużej nie strzelono bramki w meczach mistrzostw świata: jego rekord wynosi 517 minut[1][2].
Po zakończeniu kariery zawodniczej zajął się prowadzeniem drużyn klubowych. W kolejnych latach był trenerem New England Revolution (1999), Brery (2000–2001), Național Bukareszt (2002–2004), Steaua Bukareszt (2004–2005), Crvenej Zvezdy Belgrad (2005–2006) oraz Gaziantepsporu (2006). W roku 2007 prowadził Al-Ain FC (Zjednoczone Emiraty Arabskie) oraz Dinamo Bukareszt. Od 1 kwietnia 2008 roku do 1 czerwca 2009 roku pełnił rolę trenera Calcio Catania grającego w Serie A. 5 czerwca został natomiast szkoleniowcem US Palermo. 22.11.09 został zwolniony[3]. Jednymi z powodów były 4 mecze bez zwycięstwa i 12. miejsce US Palermo, które w tym sezonie miało zająć lepsze miejsce niż w poprzednim sezonie (wtedy 8).
Przypisy
- ↑ Azzurri records in the World Cup.
- ↑ Sportowefakty.pl: MŚ: Najdłużej niepokonani bramkarze.
- ↑ Palermo zwalnia Zengę. seriea.pl. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Strona internetowa. walterzenga.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-05)]. (ang. • wł.)
Składy reprezentacji Włoch
Kariera trenerska
- Soyuer (1977–78)
- Gökdel (1978–80)
- Zorluer (1980–81)
- Soyluoğlu (1981)
- Berk (1981)
- Güngördü (1981)
- Kaptan (1981–82)
- Berk (1982)
- Kafkas (1982–83)
- Berk (1983)
- Özkarslı (1983)
- Güney (1983–85)
- Demircan (1989)
- Soyuer (1989–90)
- Veselinović (1990–91)
- Özberk (1991–92)
- Gökdel (1992–93)
- Vural (1993–94)
- Özberk (1994–97)
- Mitrović (1997–98)
- Kalpar (1998–99)
- Özberk (1999–00)
- Arıca (2000)
- Özberk (2000–01)
- Aybaba (2001–02)
- Mulțescu (2002–03)
- Sağlam (2003–05)
- Hadžibegić (2005)
- Kalpar (2003–05)
- Zenga (2006)
- Aybaba (2006–07)
- Arıca (2007)
- Bakkal (2007–08)
- Sağlam (2008–09)
- Couceiro (2009–10)
- Kafkas (2010–11)
- Ercan (2011–12)
- Karaman (2012–13)
- Uygun (2013)
- Yalçın (2013–14)
- Tam (2014)
- Buruk (2014–15)
- Topçu (2015–16)
- Kartal (2016)
- Üzülmez (2016–17)
- Uygun (2017)
- Süral (2017)
- Demir (2017)
- Derelioğlu (2018)
- Demir (2018)
- Alkan (2018)
- Daloglu (2018-19)
- Ayas (2019-20)
|
- Worrall (1877–85)
- Addenbrooke (1885–1922)
- Jobey (1922–24)
- Hoskins (1924–26)
- Scotchbrook (1926–27)
- Buckley (1927–44)
- Vizard (1944–48)
- Cullis (1948–64)
- Beattie (1964–65)
- Allen (1965–68)
- McGarry (1968–76)
- Chung (1976–78)
- Barnwell (1978–82)
- Greaves (1982)
- Hawkins (1982–84)
- Docherty (1984–85)
- McGarry (1985)
- Chapman (1985–86)
- Turner (1986–94)
- Taylor (1994–95)
- McGhee (1995–98)
- Lee (1998–2000)
- Jones (2001–04)
- Hoddle (2004–06)
- McCarthy (2006–12)
- Connor (2012)
- Solbakken (2012–13)
- Saunders (2013)
- Jackett (2013–16)
- Zenga (2016)
- Lambert (2016–17)
- Nuno (2017–21)
- Lage (2021–22)
- Davis[A] (2022)
- Lopetegui (2022–23)
- O’Neil (od 2023)
|
Osiągnięcia i nagrody
Bramkarz Roku według
IFFHS Identyfikatory zewnętrzne: