Toussaint de Forbin Janson
Kardynał prezbiter | |||
Kraj działania | Francja | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1 października 1631 | ||
Data i miejsce śmierci | 24 marca 1713 | ||
Biskup Beauvais | |||
Okres sprawowania | 1679-1713 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Sakra biskupia | 14 maja 1656 | ||
Kreacja kardynalska | 13 lutego 1690 | ||
Kościół tytularny | |||
|
Data konsekracji | 14 maja 1656 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | Étienne de Puget | ||||||||
Współkonsekratorzy | Hyacinthe Serroni | ||||||||
| |||||||||
|
Toussaint de Forbin Janson (ur. 1 października 1631 w Prowansji, zm. 24 marca 1713 w Paryżu) – francuski kardynał[1].
Życiorys
Był synem markiza Gasparda II i jego drugiej żony Claire de Libertat[1]. W młodości wstąpił do zakonu szpitalników i do wojska[1]. Następnie porzucił służbę i studiował literaturę[1]. 5 lipca 1655 został wybrany biskupem tytularnym Filadelfii i biskupem koadiutorem Digne-les-Bains[2]. Sakrę otrzymał jednak dopiero rok później, ze względu na nieosiągnięcie kanonicznego wieku 25 lat[1]. 27 stycznia 1668 został biskupem Marsylii, a 14 sierpnia 1679 biskupem Beauvais[2]. W międzyczasie, na życzenie króla Ludwika XIV został posłany by odnowić kontakty z żoną księcia Toskanii, Kosmy Medyceusza – Małgorzatą Burbon[1]. Był także ambasadorem w Holandii i specjalnym ambasadorem w Polsce na elekcję Jana Sobieskiego w 1673[1]. Ponieważ poparł w Paryżu wraz z resztą francuskiego kleru, artykuły gallikańskie, Innocenty XI odmówił nadania mu kapelusza kardynalskiego[1].
13 lutego 1690 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Agnese fuori le mura[2]. Wielu kardynałów sprzeciwiało się jego nominacji, lecz papież Aleksander VIII stwierdził, że Forbin wyrzekł się dawnych błędów[1]. Skutecznie negocjował pokój pomiędzy Innocentym XII a Ludwikiem XIV, a następnie był ambasadorem Francji przy Stolicy Apostolskiej w latach 1700-1706[1]. Od stycznia 1702, przez roczną kadencję, pełnił funkcję kamerlinga Kolegium Kardynałów[1]. Zmarł w Paryżu, po długiej chorobie[1].