Peptyd C

Ten artykuł od 2009-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Peptyd C – peptyd składający się z ok. 31 reszt aminokwasowych, część cząsteczki proinsuliny łącząca łańcuchy A i B insuliny^[1]. Peptyd C jest wycinany podczas uwalniania insuliny z trzustki i razem z nią dostaje się do krwiobiegu. Powstaje w związku z tym w stosunku 1:1 z cząsteczkami insuliny.

Osoby nie wytwarzające insuliny (na przykład chore na cukrzycę typu 1) nie wytwarzają też peptydu C. Peptyd C pozwala też diagnozować insulinooporność - jest wtedy podwyższony przy zachowanej, prawidłowej glikemii i bywa zwykle podwyższony w przypadku nieprawidłowej tolerancji węglowodanów (zob. cukrzyca).

Stężenie peptydu C we krwi odpowiada stężeniu wydzielanej insuliny, stąd zastosowanie peptydu C jako markera. U osób przyjmujących preparaty insuliny pozwala ocenić zachowanie wydzielania endogennej insuliny. Przy diagnozowaniu cukrzycy, podwyższone lub prawidłowe stężenie peptydu C wskazuje na cukrzycę 2 typu, niskie – na cukrzycę typu 1.

W przypadku cukrzycy typu 2 poziom peptydu C pozwala na optymalny dobór leku – przy normalnym i wysokim poziomie lepsze wyniki daje podawanie biguanidów (np. metforminy), przy obniżonym zwykle stosuje się pochodne sulfonylomocznika (najczęściej glimepiryd), czasem w skojarzeniu z innymi lekami. Nowszą formą leczenia jest zastosowanie leków inkretynowych. Leki te można stosować samodzielnie, jak i z metforminą czy inhibitorami α-glukozydazy (np. akarboza) lub pochodnymi sulfonylomocznika.

Przypisy