Karol Łowiński
Data i miejsce urodzenia | 24 marca 1871 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 26 lipca 1936 |
profesor nauk technicznych | |
Specjalność: budowa maszyn hutniczych, walcownictwo | |
Alma Mater | |
Profesura | 1924 |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia | Politechnika Warszawska |
Karol Jan Łowiński (ur. 24 marca 1871 w Wałczu, zm. 26 lipca 1936 w Krakowie) – polski inżynier mechanik, profesor.
Absolwent politechniki w Charlottenburgu. Pracował jako inżynier mechanik w hutach w Ostrowcu Świętokrzyskim i Częstochowie.
W latach 1921–1924 był wykładowcą walcownictwa i kuźnictwa na Politechnice Warszawskiej. W 1924 roku został profesorem nadzwyczajnym katedry maszyn górniczych na Akademii Górniczej w Krakowie. Dziekan Wydziału Hutniczego AG w latach 1926–1929 i jego prodziekan w latach 1929–1932.
Prowadził badania nad oporem plastycznym i stygnięciem walcowatych profili.
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XXXII-zach.-3)[1]. Jego imię nosi ulica w Krakowie, w dzielnicy Wzgórza Krzesławickie.
Przypisy
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. RKarol Łowiński. rakowice.eu. [dostęp 2018-08-22].
Bibliografia
- Karol Jan Łowiński na stronie Historia AGH
- J. Samujło, Karol Łowiński, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XVIII, wyd. 1973, s. 446