Józef Radzimiński
 | Ten artykuł od 2010-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 Portret pędzla Marcello Bacciarelliego | |
 Lubicz | |
| Rodzina | Radzimińscy herbu Lubicz |
|---|---|
| Data śmierci | 1820 |
| Odznaczenia | |
   | |
Józef Radzimiński herbu Lubicz (ur. ?, zm. w 1820 roku) – ostatni wojewoda gnieźnieński 1790 – 1793, sędzia ziemski gnieźnieński, od 1807 senator-kasztelan, od 1810 senator-wojewoda Księstwa Warszawskiego. 2 grudnia 1806 z rozkazu Jana Henryka Dąbrowskiego wydał ukaz do szlachty wielkopolskiej, Od 1807 senator-kasztelan, od 1810 senator-wojewoda Księstwa Warszawskiego, marszałek ziemi łomżyńskiej w konfederacji radomskiej 1767 roku[1].
Życiorys
Deputat na Trybunał Główny Koronny. W załączniku do depeszy z 2 października 1767 roku do prezydenta Kolegium Spraw Zagranicznych Imperium Rosyjskiego Nikity Panina, poseł rosyjski Nikołaj Repnin określił go jako posła właściwego dla realizacji rosyjskich planów na sejmie 1767 roku, poseł ziemi łomżyńskiej na sejm 1767 roku[2], członek konfederacji Adama Ponińskiego w 1773 roku[3]. poseł z powiatu kcyńskiego na Sejm Rozbiorowy (1773–1775), poseł kaliski na sejm 1782 roku, poseł na sejm 1786 roku z województwa gnieźnieńskiego[4]. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[5].
W 1791 odznaczony Orderem Orła Białego, w 1786 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[6], a krzyż kawalerski Orderu Obojga Sycylii otrzymał w 1813[7].
Przypisy
- ↑ George Tadeusz Łukowski. The Szlachta and the Confederacy of Radom, 1764–1767/68: A Study of the Polish Nobility., w: Antemurale t. XXI, Rzym 1977, s. 263.
- ↑ Носов Б. В. Установление российского господства в Речи Посполитой. 1756–1768 гг. Moskwa, 2004, s. 667.
- ↑ Actum in Curia Regia Varsaviensi Feria Tertia post Dominicam Conductus Paschae videlicet, die vigesima Mensis Aprilis Anno Domini Millesimo Septingentesimo Septuagesimo Tertio. [Inc. tekst pol.:] My Posłowie na Seym blisko następuiący [...], b.n.s.
- ↑ Jerzy Kowecki, Radzimiński (Radzymiński) Józef h. Lubicz (zm. 1820), w: Polski Słownik Biograficzny, t. XXX/1 1987, s. 98.
- ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 310.
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 252.
- ↑ Stanisław Łoza. Order Obojga Sycylii zwany Neapolitańskim. „Żołnierz Polski”. Nr 18 (350). Rok V. 1923. s. 16.
Linki zewnętrzne
- Józef Radzimiński h. Lubicz, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2021-12-23].
- p
- d
- e
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
