Henryk Lew
książę Saksonii | |||
Okres | od 1142 | ||
---|---|---|---|
książę Bawarii | |||
Okres | od 1156 | ||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | Welfowie | ||
Data urodzenia | 1129 | ||
Data i miejsce śmierci | 6 sierpnia 1195 | ||
Ojciec | Henryk X Pyszny | ||
Matka | Gertruda | ||
Żona | Matylda Plantagenet | ||
Dzieci | Henryk, Otto, Wilhelm | ||
|
Henryk Lew (niem. Heinrich der Löwe) (ur. 1129, zm. 6 sierpnia 1195 w Brunszwiku) – książę Saksonii Henryk III 1142–1180 i Bawarii Henryk XII 1156–1180 z dynastii Welfów.
Henryk Lew był synem księcia bawarskiego Henryka Pysznego i wnukiem po kądzieli cesarza Lotara III. Po dojściu do władzy Konrada III, króla Niemiec z rodu Hohenstaufów, jego ojciec został wygnany z kraju, a dziedzictwo Henryka przepadło (Bawarię otrzymali Babenbergowie, a Saksonię Askańczycy). Dopiero po śmierci Henryka Pysznego (w 1139 r.), Saksonia wróciła w ręce Henryka Lwa (w 1142 r.), za sprawą wstawiennictwa jego babki Rychezy, żony Lotara III. W 1156 r. odzyskał Bawarię również za sprawą kobiety. Jego owdowiała matka Gertruda (córka cesarza Lotara III i Rychezy) została bowiem wydana za Henryka Jasomirgotta z rodu Babenbergów, który wówczas władał Bawarią. Kiedy Babenberg został księciem Austrii, Bawaria przypadła jego pasierbowi. Henryk Lew ożenił się z Matyldą Plantagenet (córką króla Anglii – Henryka II), z którą miał syna – Otto IV z Brunszwiku, późniejszego cesarza rzymskiego.
W 1147 podjął nieudaną wyprawę przeciw państwu plemiennemu Obodrzyców na terenach obecnej Meklemburgii, jednak zmusił książąt Pomorza Zachodniego (określanego również jako Pomorze Przednie) do uznania jego władzy w stosunku lennym. W latach 1160–1163 ostatecznie podbił ziemie Obodrzyców, następnie wraz z Danią pokonał Wieletów, zdobył wpływy na Pomorzu Zachodnim i wyspie przybrzeżnej Rugii. Wprowadzał chrześcijaństwo w nadbałtyckich ziemiach słowiańskich, gdzie lokował osadników niemieckich. Potęgą dorównywał niemal cesarzowi Fryderykowi I Barbarossie, jednak w 1176 popadł w zatarg z nim, następnie został osądzony i skazany na banicję. Ostatecznie Henryk Lew utracił długo budowane dziedzictwo Welfów, które następnie uległo rozpadowi.
Miasta założone przez Henryka Lwa
- 1154 – Ratzeburg
- 1158 – Monachium
- 1159 – Lubeka (Lübeck) na miejscu obodrzyckiej osady handlowej zdobytej w roku 1158
- 1160 – Schwerin
- Przebudował Brunszwik na swą rezydencję jako symbol swej potęgi i w 1166 zlecił, aby ustawiono tam pomnik lwa, w 1173 zlecił rozpoczęcie budowy kościoła pw. św. Błażeja, późniejszej katedry w Brunszwiku, gdzie został pochowany.
Linki zewnętrzne
- Hans Prutz: Heinrich der Löwe. In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 11, Duncker & Humblot, Leipzig 1880.
- p
- d
- e
Książęta Saksonii |
| ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Elektorzy Saksonii |
| ||||||||||||||||
Królowie Saksonii |
|
- p
- d
- e
Agilolfingowie |
| ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Karolingowie |
| ||||||||||||||
Od Luitpoldingów do Wittelsbachów |
| ||||||||||||||
Pierwsze rozbicie |
| ||||||||||||||
Książęta Bawarii |
| ||||||||||||||
Drugie rozbicie |
| ||||||||||||||
Książęta Bawarii |
| ||||||||||||||
Elektorzy Bawarii |
| ||||||||||||||
Królowie Bawarii |
|
- ISNI: 0000000066293097
- VIAF: 803717
- ULAN: 500397666
- LCCN: n50066850
- GND: 118548336
- NDL: 00946252
- LIBRIS: 1zcfgkwk36x49b0
- BnF: 13757949b
- SUDOC: 027324788
- NLA: 35567786
- NKC: jn20021217001
- NTA: 070545286
- BIBSYS: 90740906
- Open Library: OL6993689A, OL2174108A
- PLWABN: 9810667749705606
- NUKAT: n2004051871
- J9U: 987007262398305171
- LNB: 000184054
- PWN: 3911081
- Britannica: biography/Henry-III-duke-of-Bavaria-and-Saxony
- Universalis: henri-le-lion
- БРЭ: 2351078
- NE.se: henrik-lejonet
- SNL: Henrik_Løve
- Catalana: 0024092
- DSDE: Henrik_Løve