Epigoni (mitologia)

Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Epigoni (gr. Epigonoi „później urodzeni”) – w mitologii greckiej synowie wodzów poległych w wyprawie siedmiu przeciw Tebom. W 10 lat po wyprawie epigoni, dowodzeni przez Adrastosa – jedynego ocalałego z siedmiu, zdobyli i złupili Teby, mszcząc tym samym śmierć ojców.

Należeli do nich:

  • Alkmeon i Amfilochos, synowie Amfiaraosa
  • Ajgialeus, syn Adrastosa
  • Diomedes, syn Tydeusa
  • Promachos, syn Partenopajosa
  • Stenelos, syn Kapaneusa
  • Tersandros, syn Polinika
  • Euryalos, syn Mekisteusa[1]

W znaczeniu historycznym epigoni to następcy diadochów.

Przypisy

  1. ↑ Mekisteus nie był jednym z siedmiu wodzów, ale walczył po ich stronie.

Bibliografia

  • Władysław Kopaliński: Słownik tradycji i mitów kultury. T. I: Część pierwsza od A do J. Warszawa: HPS, 2007. ISBN 978-83-60688-75-5.
Encyklopedie internetowe (grupa postaci w mitologii greckiej):
  • PWN: 3898257
  • Britannica: topic/Epigoni
  • БРЭ: 4936613