Emil Just

Emil Just

generał major
Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1885 Brodnica
Data i miejsce śmierci	21 stycznia 1947 Kowno
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wehrmacht
Stanowiska	dowódca Nadkomendantury Polowej w okupowanej Litwie
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, II wojna światowa
Odznaczenia

Emil Just (ur. 18 czerwca 1885 w Brodnicy, zm. 21 stycznia 1947 w Kownie) – niemiecki generał major, dowódca Nadkomendantury Polowej w okupowanej Litwie.

Kariera

Just walczył podczas I wojny światowej, gdzie dosłużył się stopnia kapitana. Od listopada 1918 roku do sierpnia 1919 roku był dowódcą stworzonego przez siebie Grenzschutz-Bataillon III, w Bydgoszczy, który walczył przeciwko powstańcom wielkopolskim, a do końca stycznia 1920 roku pełnił służbę w berlińskiej Policji. W 1924 roku wstąpił do Abwehry. W czasie II wojny światowej był m.in. attaché wojskowym w Rumunii i dowódcą Nadkomendantury Polowej w okupowanej Litwie. Awansowany w październiku 1942 roku, do stopnia Generalmajor. Zwolniony ze służby 31 stycznia 1945 roku, wrócił do Berlina. Po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną, aresztowany przez Sowietów. Stracony w styczniu 1947 roku pod zarzutem popełnienia zbrodni wojennych^[1].

Odznaczenia (wybrane)

• Krzyż Żelazny I klasy – 1915
• osmański Medal Wojenny – 1917
• Krzyż Zasługi Wojennej I klasy – 1942
• Srebrny Krzyż Niemiecki – 1944

Przypisy

Bibliografia

• Der Todeskampf der Ostmark 1918/19, Historia Batalionu Straży Granicznej III

Linki zewnętrzne

• Policja litewska i sprawy polskie na ziemiach litewskich w latach 1939–1944