Ekspander

Ten artykuł dotyczy grafu. Zobacz też: Ekspander - przyrząd do ćwiczeń.

Ekspander – graf o niewielkiej liczbie krawędzi, w którym każdy podzbiór wierzchołków ma dużo sąsiadów. Istnieje kilka nierównoważnych formalizacji tej własności, definiujących różne klasy ekspanderów. Ekspandery pozwoliły na uzyskanie kilku istotnych wyników z różnych dziedzin informatyki: dowodów w teorii złożoności, projektowaniu sieci sortujących, kodów korekcji błędów, ekstraktorów losowości i odpornych na błędy schematów komunikacji w sieciach komputerowych.

Definicje

W zależności od kontekstu, używa się różnych sposobów mierzenia ekspansji grafu.

Ekspansja wierzchołkowa

α {\displaystyle \alpha } – ekspansja wierzchołkowa grafu to współczynnik

g α ( G ) = min 1 | S | α n | Γ ( S ) | | S | , {\displaystyle g_{\alpha }(G)=\min _{1\leqslant |S|\leqslant \alpha {n}}{\frac {|\Gamma (S)|}{|S|}},}

gdzie Γ ( S ) {\displaystyle \Gamma (S)} oznacza zbiór wszystkich sąsiadów zbioru S {\displaystyle S} (wierzchołków połączonych z tym zbiorem krawędzią). W niektórych zastosowaniach używa się pojęcia ekspansji jednokrawędziowej, gdzie bierze się pod uwagę tylko sąsiadów połączonych dokładnie jedną krawędzią z S . {\displaystyle S.}

Ekspansja krawędziowa

Współczynnik ekspansji krawędziowej grafu G {\displaystyle G} definiuje się jako:

h α ( G ) = min 1 | S | α n | ( S ) | | S | , {\displaystyle h_{\alpha }(G)=\min _{1\leqslant |S|\leqslant \alpha {n}}{\frac {|\partial (S)|}{|S|}},}

gdzie ( S ) {\displaystyle \partial (S)} oznacza zbiór krawędzi które łączą wierzchołek z S {\displaystyle S} z wierzchołkiem spoza S . {\displaystyle S.}

Ekspansja spektralna

Przedstawiając graf jako macierz sąsiedztwa, można zdefiniować ekspansję w terminach wartości własnych tej macierzy. Macierz ta jest z definicji symetryczna, posiada zatem n {\displaystyle n} rzeczywistych wartości własnych λ 0 λ 1 λ n 1 . {\displaystyle \lambda _{0}\geqslant \lambda _{1}\geqslant \ldots \geqslant \lambda _{n-1}.} W przypadku grafu regularnego λ 0 {\displaystyle \lambda _{0}} jest równa stopniowi grafu d . {\displaystyle d.} Różnica d λ 1 {\displaystyle d-\lambda _{1}} nazywana jest przerwą spektralną.

Zależności pomiędzy definicjami

Powyższe zależności są ze sobą powiązane. Oczywista jest zależność: h α ( G ) g α ( G ) . {\displaystyle h_{\alpha }(G)\geqslant g_{\alpha }(G).}

Zależności pomiędzy ekspansją spektralną a pozostałymi zależnościami wyglądają następująco (dla grafu regularnego G {\displaystyle G} )

1 2 ( d λ 1 ) h 1 / 2 ( G ) 2 d ( d λ 1 ) , {\displaystyle {\frac {1}{2}}(d-\lambda _{1})\leqslant h_{1/2}(G)\leqslant {\sqrt {2d(d-\lambda _{1})}},}
g α ( G ) 1 ( 1 α ) ( λ 1 d ) 2 + α . {\displaystyle g_{\alpha }(G)\geqslant {\frac {1}{(1-\alpha )({\frac {\lambda _{1}}{d}})^{2}+\alpha }}.}

Przykłady ekspanderów

Losowo wygenerowany graf (przez łączenie krawędziami losowych wierzchołków) z dużym prawdopodobieństwem będzie miał wysokie współczynniki ekspansji.

Znane są również deterministyczne konstrukcje ekspanderów o dobrych własnościach. Przykładem jest rodzina grafów Ramanujan, o maksymalnej możliwej przerwie spektralnej. Kombinatoryczne konstrukcje takie jak zig-zag product, pozwalają uzyskiwać w prosty sposób grafy o dużej ekspansji wierzchołkowej.