Boy George

Boy George
Ilustracja
Boy George (2013)
Imię i nazwisko

George Alan O’Dowd

Data i miejsce urodzenia

14 czerwca 1961
Bexley

Gatunki

pop, reggae, electronica, dance, house

Zawód

wokalista, DJ

Aktywność

od 1982

Wydawnictwo

EMI Music, Virgin Records, Epic Records

Zespoły
Culture Club
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Boy George, właściwie George Alan O’Dowd (ur. 14 czerwca 1961 w Londynie[1]) – brytyjski piosenkarz i DJ irlandzkiego pochodzenia, wokalista zespołu Culture Club.

Życiorys

Największe sukcesy odnosił w pierwszej połowie lat 80. jako wokalista zespołu Culture Club, z którym wylansował takie przeboje jak „Do You Really Want to Hurt Me” (1982) i „Karma Chameleon” (1983). Szokował wówczas swoim niekonwencjonalnym wyglądem i stylem bycia[2].

Boy George, 2010

Po rozstaniu z Culture Club rozpoczął solową karierę i w 1987 roku wydał debiutancki album, zatytułowany "Sold". Okazał się on dużym sukcesem, podobnie jak pierwszy singel „Everything I Own”. Rok później ukazał się drugi solowy album, lecz nie sprzedał się dobrze.

Jego kariera ponownie nabrała tempa w 1992 roku, kiedy to nagrał piosenkę „The Crying Game” do filmu Gra pozorów. Singel ten był jego pierwszym hitem solowym w USA[3]. Trzy lata później wydana została jego kolejna płyta, Cheapness and Beauty.

Na przełomie lat 1998 i 1999 miała miejsce krótka reaktywacja Culture Club.

Wiosną 2010 wyruszył w brytyjską trasę koncertową, która okazała się wielkim sukcesem wśród fanów, a w październiku wydał album pt. Ordinary Alien. W 2020 został jednym z jurorów programu The Voice Stage.

Życie prywatne

Deklaruje się jako osoba homoseksualna[4]. W latach 80. był związany z perkusistą Culture Club, Jonem Mossem, i większość napisanych przez niego wówczas piosenek opowiadała o burzliwym związku.

Wyznaje buddyzm[4].

W latach 80. uzależnił się od heroiny i kokainy. 7 października 2005 został aresztowany w Nowym Jorku za posiadanie narkotyków[5].

W styczniu 2009 został skazany na 15 miesięcy więzienia za znęcanie się nad Audunem Carlsenem, norweskim pracownikiem agencji towarzyskiej[6].

Dyskografia

  • 1987: Sold
  • 1988: Tense Nervous Headache
  • 1989: Boyfriend
  • 1991: The Martyr Mantras
  • 1995: Cheapness and Beauty
  • 1999: The Unrecoupable One Man Bandit
  • 2002: U Can Never B2 Straight
  • 2010: Ordinary Alien
  • 2013: This Is What I Do
  • 2020: This Is What I Dub Volume 1
  • 2021: Cool Karaoke Volume 1

Autobiografie

  • 1995: Take It Like a Man
  • 2005: Straight

Przypisy

  1. Boy George. www.imdb.com. [dostęp 2009-10-22]. (ang.).
  2. Boy George i jego makijaże. www.innastrona.pl. [dostęp 2009-10-22]. (pol.).
  3. Boy George. www.allmusic.com. [dostęp 2009-10-22]. (ang.).
  4. a b Boy George w bazie Notable Names Database (ang.)
  5. Boy George on sex, drugs and Amy Winehouse. www.timesonline.co.uk. [dostęp 2009-10-22]. (ang.).
  6. Boy George skazany na 15 miesięcy więzienia. www.gazeta.pl. [dostęp 2009-10-22]. (pol.).

Linki zewnętrzne

  • Oficjalna strona. boygeorgeuk.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2001-02-25)].
  • Boy George na YouTube
  • ISNI: 0000000110270969, 0000000368572833
  • VIAF: 54331914
  • LCCN: n84149870
  • GND: 119280639
  • LIBRIS: ljx0tp9414mfv4t
  • BnF: 13891781t
  • SUDOC: 078625947
  • SBN: UBOV785882
  • NKC: xx0036747
  • BNE: XX1153385
  • NTA: 07311197X
  • Open Library: OL429793A
  • NUKAT: n00031310
  • J9U: 987012501014605171
  • CANTIC: a11058250
  • WorldCat: lccn-n84149870, lccn-n84-149870