Bogusław

Ten artykuł dotyczy imienia. Zobacz też: miejscowości o nazwie Bogusław.
Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Bogusław

Bogusław, Bogosław, Bohusław, Bogsławstaropolskie imię męskie.

Budowa oraz znaczenie

Imię Bogusław jest przykładem staropolskiego, złożonego, osobowego imienia dwuczłonowego, które jest reliktem pogańskich imion używanych we wczesnym średniowieczu przez Słowian[1]. Składa się z członu Bogu- („Bóg”, „Boga”, ale pierwotnie „los, dola, szczęście”) oraz -sław („sława”). Być może znaczyło pierwotnie „ten, który sławi los”, a później „sławiący Boga”. Witold Taszycki zaliczył je do grupy najstarszych polskich imion osobowych[2].

Formy oraz występowanie

Jest to jedno z niewielu słowiańskich imion, które są znane we wszystkich językach słowiańskich. Na terenie Polski notowane w dokumentach od początku XII wieku. Było dość popularne w okresie średniowiecza, kiedy zanotowano około 700 osób z tym imieniem[3]. Przykładowe dawne zdrobnienia: Bosław, Bogusz, Bohusz, Boguta, Bogna masc., Bogoń, Bogosz, Bogota, Bogunek, Bogusza masc., Bost, Bosz, Boszek, Boszuta[4].

Imię to często nadawano w obrębie dynastii Gryfitów – nosiło je 14 władców Pomorza.

Popularne również w czasach nowożytnych; spadek popularności przeżywało jedynie w XVI wieku[5]. W całej populacji Polaków Bogusław zajmował w 2017 r. 74 miejsce (67 730 nadań)[6].

Żeński odpowiednik: Bogusława

Bogusław imieniny obchodzi: 22 marca, 18 kwietnia, 29 kwietnia, 1 lipca, 23 września i 18 grudnia[7].

Podobne imiona: Bogdał, Bogdaj, Bogdasz, Bogdan, Bohdan, Bogodar, Boguchwał, Bogumił, Bogumysław, Bogurad, Bogusąd, Bogwiedz.

Odpowiedniki w innych językach

Znani ludzie noszący imię Bogusław

Zobacz też

Zobacz hasło Bogusław w Wikisłowniku
  • bogusław
  • Bogusław (województwo zachodniopomorskie)
  • Boguszyn – 4 miejscowości w Polsce

Przypisy

  1. Klemensiewicz 1981 ↓, s. 188-189.
  2. Taszycki 1926 ↓.
  3. Por. średniowieczna frekwencja imion Więcesław, Więc(s)ław, Stanisław, Jarosław, Władzisław, Świętosław, Sędziwuj, Zbygniew, B. Raszewska-Żurek, Najstarsze ślady asymilacji osadników niemieckich do kultury polskiej zachowane w ich imionach, [w:] Z. Kaleta [red.], Nazwy własne a kultura. Polska i inne kraje słowiańskie, Warszawa 2003, ISBN 83-89191-14-8
  4. A.Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t.1, Kraków 2000, ISBN 83-87623-23-7
  5. JanJ. Grzenia JanJ., Nasze imiona, Warszawa: „Świat Książki”, 2002, ISBN 83-7311-445-9, OCLC 830344683 .
  6. 100_najpopularniejszych_imion_bez_zgonow_18.01.2017_r. gov.pl. [dostęp 2018-02-11].
  7. Bogusław. Deon.pl. [dostęp 2014-10-23].

Bibliografia

  • Zenon Klemensiewicz: Gramatyka historyczna języka polskiego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981. ISBN 83-01-00995-0.
  • Witold Taszycki: Najdawniejsze polskie imiona osobowe. Kraków: 1926.
  • Słownik imion. Wrocław: Ossolineum, 1991. ISBN 83-04-03123-X.