|
Data i miejsce urodzenia | 8 marca 1994 Cieszyn |
Klub | WSS Wisła |
Wzrost | 179 cm[1] |
Debiut w PŚ | 30 grudnia 2011 w Oberstdorfie (48. miejsce) |
Pierwsze punkty w PŚ | 20 stycznia 2012 w Zakopanem (9. miejsce) |
Pierwsze podium w PŚ | 3 marca 2024 w Lahti (3. miejsce) |
Rekord życiowy | 243.0 m na Vikersundbakken w Vikersund (17 marca 2024)[2] |
Dorobek medalowy |
|
Inne nagrody |
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Strona internetowa |
Aleksander Zniszczoł (ur. 8 marca 1994 w Cieszynie[1]) − polski skoczek narciarski, reprezentant klubu WSS Wisła. Uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym i lotach narciarskich. Indywidualny (2012) i drużynowy (2012–2014) medalista mistrzostw świata juniorów, drużynowy medalista Zimowej Uniwersjady 2013 i Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2011. Zwycięzca Letniego Pucharu Kontynentalnego 2011.
Przebieg kariery
Początki
Zawodnikiem KS Wisła Ustronianka został w wieku 9 lat. Jego pierwszym trenerem był Jan Kawulok[3]. Zwyciężył w swojej kategorii wiekowej w Lotos Cup w sezonach 2005/2006 i 2006/2007, trzy kolejne lata również kończył na podium tego cyklu[4].
W FIS Cupie zadebiutował jako trzynastolatek. W swoim pierwszym występie, 28 lipca 2007 w Bischofshofen, zajął 43. miejsce, a pierwsze punkty cyklu zdobył 17 lutego 2008 w Szczyrku, zajmując 25. pozycję[5]. W lipcu 2010 w Courchevel zadebiutował w konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego. Nie zdobył punktów, zajmując 46. i 36. miejsce. W styczniu 2011 w Titisee-Neustadt po raz pierwszy wystąpił w zimowej edycji Pucharu Kontynentalnego, zajmując 60. i 63. lokatę. Wystartował na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2011 w Libercu. Indywidualnie zajął 7. miejsce, a w zawodach drużynowych zdobył złoty medal[6].
Sezon 2011/2012
2 lipca 2011 zdobył pierwsze punkty Letniego Pucharu Kontynentalnego, zajmując 6. miejsce w Kranju, a 9 lipca w Stams po raz pierwszy stanął na podium cyklu dzięki zajęciu 2. pozycji. W najlepszej trójce w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2011 znalazł się jeszcze 10 i 11 września w Trondheim, gdzie w pierwszym konkursie zwyciężył, a w drugim zajął 2. lokatę[7]. Wraz z innymi występami pozwoliło to Zniszczołowi na zwycięstwo w całym cyklu[4]. W październiku 2011 dwukrotnie zdobył punkty Letniego Grand Prix: był 25. w Hinzenbach i 17. w Klingenthal[7].
13 grudnia 2011 zajął 2. miejsce w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Ałmaty, a 30 grudnia zadebiutował w Pucharu Świata. Konkurs Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie ukończył na 48. pozycji[7]. 20 stycznia 2012 uplasował się na 9. lokacie w konkursie Pucharu Świata w Zakopanem po skokach na odległość 124,5 m i 123 m, awansując z 18. miejsca po pierwszej serii[8]. Były to jego pierwsze pucharowe punkty. Dzień później zajął 14. miejsce, a 29 stycznia w Bischofshofen po raz kolejny ukończył konkurs Pucharu Kontynentalnego na 2. lokacie. Wystartował następnie na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2012. Zdobył na nich srebrny medal zarówno w konkursie indywidualnym, jak i w rywalizacji drużynowej. W marcu 2012 występował w Pucharze Świata. Indywidualnie punkty zdobył raz, zajmując 18. miejsce w Planicy, a 3 marca po raz pierwszy stanął na podium zawodów drużynowych po zajęciu 3. pozycji w Lahti[7].
Lata 2012–2015
W sezonie 2012/2013 raz zdobył punkty Pucharu Świata – w styczniu zajął 23. miejsce w Zakopanem – a w Pucharze Kontynentalnym najwyżej sklasyfikowany był na 7. pozycji. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2013 zajął 9. lokatę indywidualnie, a w drużynie zdobył srebrny medal[9].
W Letnim Grand Prix 2013 najwyżej sklasyfikowany był na 9. miejscu, które zajął 23 sierpnia w Hakubie. W sezonie zimowym 2013/2014 w dwóch występach w Pucharze Świata zajmował 40. pozycję, a w Pucharze Kontynentalnym najwyżej znalazł się na 5. miejscu[10]. Na Zimowej Uniwersjadzie 2013 indywidualnie zajął 10. lokatę na skoczni normalnej i 8. na dużej, a w drużynie zdobył złoty medal[4]. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2014 był 13. indywidalnie, a w zawodach drużynowych również zdobył złoto[10].
W sezonie zimowym 2014/2015 występował głównie w Pucharze Świata. 11 razy zdobył punkty cyklu, a najwyżej sklasyfikowany był 15. miejscu, które zajął 30 stycznia 2015 w Willingen. W lutym wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015, na których zajął 40. lokatę indywidualnie na skoczni dużej. W marcu 2015 ukończył na 2. pozycji konkurs Pucharu Kontynentalnego w Seefeld[11].
Lata 2015–2019
W sezonie 2015/2016 nie wystąpił w zawodach głównych Pucharu Świata. W Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 12. miejscu latem i na 17. zimą[12].
Dwukrotnie stawał na podium w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2016, w sierpniowych konkursach we Frenštácie zajmując 3. i 1. pozycję. W Pucharze Świata 2016/2017 raz zdobył punkty, zajmując 22. miejsce 11 grudnia 2016 w Lillehammer. W styczniu 2017 zajął 3. lokatę w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Sapporo[13].
W sierpniu 2017 zwyciężył w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Szczyrku. W sezonie zimowym 2017/2018 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej znalazł się na 7. miejscu, a w Pucharze Świata – na 38. pozycji[14].
W ramach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2018 w sierpniu zajął 2. lokatę w Wiśle, a we wrześniu zwyciężył w Klingenthal. W zimowej części sezonu w trzech występach w konkursie głównym w Pucharze Świata najwyżej sklasyfikowany był na 42. miejscu. W Pucharze Kontynentalnym 2018/2019 czterokrotnie stawał na podium: w grudniu był 2. w Ruce, a w marcu zwyciężył w trzech ostatnich konkursach cyklu rozgrywanych w Zakopanem i Czajkowskim[15]. Zajął dzięki temu 2. pozycję w klasyfikacji generalnej tego cyklu[4].
Lata 2019–2022
Pięciokrotnie zdobył punkty Letniego Grand Prix 2019, w najlepszym występie, 23 sierpnia w Hakubie, zajmując 11. miejsce. W sezonie 2019/2020 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu latem i na 4. zimą. Od końca stycznia 2020 regularnie występował w Pucharze Świata. W sezonie 2019/2020 cyklu czterokrotnie zdobył punkty, a w najlepszych występach, 21 i 22 lutego w Râșnovie, zajął dwukrotnie 24. lokatę[16].
Zimę 2020/2021 rozpoczął w Pucharze Świata. 5 grudnia 2020 zawody w Niżnym Tagile ukończył na 6. pozycji, najwyższej w dotychczasowej karierze. W dalszej części sezonu naprzemiennie startował w tym cyklu i w Pucharze Kontynentalnym. W Pucharze Świata 2020/2021 punkty zdobył jeszcze sześciokrotnie, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 19. miejscu, a w Pucharze Kontynentalnym 2020/2021 dwukrotnie stanął na podium, zwyciężając w styczniu 2021 w Innsbrucku i w marcu w Czajkowskim[17].
W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata dwukrotnie zdobył punkty, zajmując w grudniu 2021 26. miejsce w Wiśle, a w marcu 2022 – 28. w Oberstdorfie. W Pucharze Kontynentalnym 2021/2022 raz stał na podium – w marcu był 2. w Lahti[18].
Sezon 2022/2023
23 lipca 2022 zajął 9. miejsce w zawodach Letniego Grand Prix w Wiśle. W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2022 czterokrotnie stawał na podium: we wrześniu zwyciężył w Stams, a w październiku był dwukrotnie 2. i raz 3. w Lake Placid[19]. Cykl ukończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej[4].
Sezon zimowy 2022/2023 rozpoczął w Pucharze Świata, ale w pierwszych ośmiu konkursach tylko raz zdobył punkty i w efekcie trafił do Pucharu Kontynentalnego. Do najwyższej rangi cyklu powrócił w połowie stycznia i od tego czasu regularnie zdobywał punkty, najczęściej zajmując miejsca w drugiej dziesiątce. Najwyżej w sezonie sklasyfikowany był na 13. lokacie, którą zajął 11 lutego 2023 w Lake Placid. Na przełomie lutego i marca wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023 w Planicy. Indywidualnie zajął na nich 20. miejsce na skoczni normalnej i 23. na dużej, a w drużynie męskiej zajął 4. pozycję[19]. Puchar Świata 2022/2023 ukończył na 32. miejscu w klasyfikacji generalnej, zdobywając 181 punktów[20].
Sezon 2023/2024
Wystartował na Igrzyskach Europejskich 2023, na których zajął 32. lokatę na skoczni normalnej i 10. na dużej indywidualnie. Czterokrotnie zdobywał punkty Letniego Grand Prix 2023, a w konkursie cyklu rozgrywanym 5 sierpnia w Szczyrku zajął 2. miejsce, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium indywidualnych zawodów najwyższej rangi[21].
Sezon zimowy 2023/2024 rozpoczął w Pucharze Świata, ale w czterech pierwszych zawodach nie zdobył punktów. Trafił następnie do Pucharu Kontynentalnego, gdzie w grudniu 2023 dwukrotnie stanął na podium, zajmując 2. miejsce w Lillehammer i Ruce. Do Pucharu Świata powrócił na 72. Turniej Czterech Skoczni i w dalszej części sezonu regularnie zdobywał punkty cyklu. W styczniu wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024. Indywidualnie zajął 12. pozycję, zaś zawody drużynowe reprezentacja Polski ukończyła na 8. lokacie po dyskwalifikacji Zniszczoła w drugiej serii[21].
3 lutego 2024 w konkursie Pucharu Świata w Willingen zajmował 3. miejsce po pierwszej serii, ale ostatecznie zawody ukończył na 8. pozycji[21]. Dzień później na tej samej skoczni po pierwszej serii znajdował się na prowadzeniu z 12,4 punktu przewagi nad kolejnym zawodnikiem, ale po słabszym skoku w drugiej rundzie po raz kolejny znalazł się na 8. miejscu[22]. W kolejnych tygodniach jeszcze ośmiokrotnie kończył indywidualne konkursy Pucharu Świata w pierwszej dziesiątce. 3 marca 2024 po raz pierwszy stanął na podium tych zawodów, uzyskując 3. miejsce w zmaganiach na skoczni Salpausselkä w fińskim Lahti. Wynik ten powtórzył 24 marca w kończących sezon zawodach na skoczni mamuciej w Planicy[21]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2023/2024 znalazł się na 19. pozycji z 524 punktami[20].
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Zniszczoła na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
40. | 26 lutego | 2015 | Falun | Lugnet | K-120 | HS-134 | indywid. | 110,0 m | – | 80,6 pkt | 188,1 pkt | Severin Freund |
20. | 25 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | indywid. | 97,5 m | 93,0 m | 235,6 pkt | 26,2 pkt | Piotr Żyła |
23. | 3 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | indywid. | 124,5 m | 127,0 m | 244,6 pkt | 42,9 pkt | Timi Zajc |
4. | 4 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | druż.[a] | 122,0 m | 131,5 m | 1129,1 pkt (274,3 pkt) | 49,8 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Zniszczoła na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
12. | 26–27 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | indywid. | 223,0 m | 215,5 m | 198,0 m | –[c] | 588,2 pkt | 59,2 pkt | Stefan Kraft |
8. | 28 stycznia | 2024 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-235 | druż.[b] | 221,5 m | DSQ | 1279,1 pkt (205,0 pkt) | 336,3 pkt | Słowenia |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Zniszczoła na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
2. | 23 lutego | 2012 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-95 | HS-109 | indywid. | 107,5 m | 109,5 m | 280,5 pkt | 6,0 pkt | Nejc Dežman |
2. | 25 lutego | 2012 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-95 | HS-109 | druż.[d] | 99,5 m | 105,5 m | 985,5 pkt (255,5 pkt) | 3,0 pkt | Norwegia |
9. | 24 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 95,5 m | 95,5 m | 245,5 pkt | 39,0 pkt | Jaka Hvala |
2. | 26 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | druż.[e] | 102,0 m | 101,0 m | 1062,0 pkt (276,5 pkt) | 24,5 pkt | Słowenia |
13. | 31 stycznia | 2014 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 84,5 m | 99,5 m | 211,8 pkt | 19,7 pkt | Jakub Wolny |
1. | 1 lutego | 2014 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | druż.[f] | 101,5 m | 96,5 m | 1027,0 pkt (267,4 pkt) | – |
Indywidualnie
Starty A. Zniszczoła na igrzyskach europejskich – szczegółowo
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Zniszczoła na uniwersjadzie – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
10. | 14 grudnia | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 95,5 m | 102,0 m | 247,2 pkt | 23,1 pkt | Sami Niemi |
1. | 18 grudnia | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | druż.[h] | 97,5 m | 99,0 m | 755,5 pkt (251,1 pkt) | – |
8. | 20 grudnia | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | indywid. | 122,0 m | 122,5 m | 250,7 pkt | 27,9 pkt | Krzysztof Biegun |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty A. Zniszczoła na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
7. | 15 lutego | 2011 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 93,0 m | 95,5 m | 246,0 pkt | 48,5 pkt | Jarkko Määttä |
1. | 17 lutego | 2011 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | druż.[i] | 96,0 m | 93,0 m | 913,5 pkt (246,5 pkt) | – |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 3 marca | 2024 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | 128,5 m | 129,5 m | 254,2 pkt | 3. | 11,9 pkt | Jan Hörl |
2. | 24 marca | 2024 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | 237,0 m | 237,5 m | 438,1 pkt | 3. | 49,6 pkt | Daniel Huber |
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca na podium w konkursach drużynowych Pucharu Świata chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skład | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 3 marca | 2012 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-97 | [j] | 82,0 m | 94,0 m | 877,5 pkt (211,4 pkt) | 3. | 14,1 pkt | Austria |
2. | 25 marca | 2023 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | [k] | 123,0 m | 120,5 m | 1022,3 pkt (249,0 pkt) | 3. | 35,0 pkt | Austria |
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Sezon | Miejsce[4] |
2023 | 15. |
2024 | 6. |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 5 sierpnia | 2023 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | 99,0 m | 102,5 m | 253,5 pkt | 2. | 3,8 pkt | Władimir Zografski |
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skład | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 20 lipca | 2019 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | [l] | 125,5 m | 124,5 m | 1094,1 pkt (252,5 pkt) | 1. | – |
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
stan po zakończeniu LGP 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 17 marca | 2019 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 138,5 m | 134,5 m | 259,6 pkt |
2. | 23 marca | 2019 | Czajkowskij | Snieżynka | K-95 | HS-102 | 101,0 m | 101,5 m | 249,8 pkt |
3. | 24 marca | 2019 | Czajkowskij | Snieżynka | K-125 | HS-140 | 138,0 m | 133,5 m | 274,6 pkt |
4. | 16 stycznia | 2021 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-128 | 128,0 m | 127,5 m | 259,5 pkt |
5. | 28 marca | 2021 | Czajkowskij | Snieżynka | K-125 | HS-140 | 122,5 m | 140,5 m | 229,6 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 13 grudnia | 2011 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-125 | HS-140 | 131,0 m | 132,0 m | 253,4 pkt | 2. | 17,3 pkt | Michael Hayböck |
2. | 29 stycznia | 2012 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-137 | 132,0 m | 129,5 m | 248,6 pkt | 2. | 11,1 pkt | Anže Lanišek |
3. | 7 marca | 2015 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | 97,5 m | 105,0 m | 242,6 pkt | 2. | 2,7 pkt | Dawid Kubacki |
4. | 21 stycznia | 2017 | Sapporo | Ōkurayama | K-123 | HS-137 | 126,0 m | 137,5 m | 226,9 pkt | 3. | 11,5 pkt | Clemens Aigner |
5. | 15 grudnia | 2018 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 144,0 m | – | 117,4 pkt | 2. | 6,2 pkt | Robin Pedersen |
6. | 17 marca | 2019 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 138,5 m | 134,5 m | 259,6 pkt | 1. | – |
7. | 23 marca | 2019 | Czajkowskij | Snieżynka | K-95 | HS-102 | 101,0 m | 101,5 m | 249,8 pkt | 1. | – |
8. | 24 marca | 2019 | Czajkowskij | Snieżynka | K-125 | HS-140 | 138,0 m | 133,5 m | 274,6 pkt | 1. | – |
9. | 16 stycznia | 2021 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-128 | 128,0 m | 127,5 m | 259,5 pkt | 1. | – |
10. | 28 marca | 2021 | Czajkowskij | Snieżynka | K-125 | HS-140 | 122,5 m | 140,5 m | 229,6 pkt | 1. | – |
11. | 5 marca | 2022 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | 123,5 m | 126,5 m | 271,8 pkt | 2. | 22,3 pkt | Thomas Lackner |
12. | 9 grudnia | 2023 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-123 | HS-140 | 134,5 m | 132,0 m | 256,1 pkt | 2. | 2,9 pkt | Luca Roth |
13. | 15 grudnia | 2023 | Ruka | Rukatunturi | K-120 | HS-142 | 141,5 m | 136,0 m | 297,8 pkt | 2. | 4,8 pkt | Benjamin Østvold |
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 10 września | 2011 | Trondheim | Granåsen | K-123 | HS-140 | 136,0 m | 128,5 m | 257,3 pkt |
2. | 26 sierpnia | 2016 | Frenštát | Areal Horečky | K-95 | HS-106 | 101,5 m | 101,5 m | 247,3 pkt |
3. | 18 sierpnia | 2017 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | 99,0 m | 100,5 m | 250,8 pkt |
4. | 30 września | 2018 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 134,0 m | 136,0 m | 263,7 pkt |
5. | 17 września | 2022 | Stams | Brunnentalschanzen | K-105 | HS-115 | 112,0 m | 120,5 m | 258,5 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 9 lipca | 2011 | Stams | Brunnentalschanzen | K-105 | HS-115 | 111,5 m | 111,5 m | 253,9 pkt | 2. | 6,6 pkt | Peter Prevc |
2. | 10 września | 2011 | Trondheim | Granåsen | K-123 | HS-140 | 136,0 m | 128,5 m | 257,3 pkt | 1. | – |
3. | 11 września | 2011 | Trondheim | Granåsen | K-123 | HS-140 | 133,0 m | 134,5 m | 268,7 pkt | 2. | 6,0 pkt | Peter Prevc |
4. | 26 sierpnia | 2016 | Frenštát | Areal Horečky | K-95 | HS-106 | 96,0 m | 97,5 m | 237,8 pkt | 3. | 6,0 pkt | Lukáš Hlava |
5. | 26 sierpnia | 2016 | Frenštát | Areal Horečky | K-95 | HS-106 | 101,5 m | 101,5 m | 247,3 pkt | 1. | – |
6. | 18 sierpnia | 2017 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | 99,0 m | 100,5 m | 250,8 pkt | 1. | – |
7. | 18 sierpnia | 2018 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 129,5 m | 129,0 m | 270,1 pkt | 2. | 11,9 pkt | Philipp Aschenwald |
8. | 30 września | 2018 | Klingenthal | Vogtland Arena | K-125 | HS-140 | 134,0 m | 136,0 m | 263,7 pkt | 1. | – |
9. | 17 września | 2022 | Stams | Brunnentalschanzen | K-105 | HS-115 | 112,0 m | 120,5 m | 258,5 pkt | 1. | – |
10. | 7 października | 2022 | Lake Placid | MacKenzie Intervale | K-90 | HS-100 | 90,0 m | 96,5 m | 245,2 pkt | 3. | 11,8 pkt | Michael Hayböck |
11. | 8 października | 2022 | Lake Placid | MacKenzie Intervale | K-115 | HS-128 | 130,0 m | 120,5 m | 281,0 pkt | 2. | 12,8 pkt | Michael Hayböck |
12. | 9 października | 2022 | Lake Placid | MacKenzie Intervale | K-115 | HS-128 | 125,5 m | 130,0 m | 291,7 pkt | 2. | 14,2 pkt | Michael Hayböck |
stan po zakończeniu LPK 2023
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 19 sierpnia | 2016 | Kuopio | Puijo | K-120 | HS-127 | 118,0 m | 115,5 m | 210,9 pkt | 3. | 32,9 pkt | Jan Ziobro |
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
Zimowe mistrzostwa Polski seniorów
Stan po zakończeniu sezonu 2023/2024. Opracowano na podstawie[27].
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
29. | 18 marca | 2008 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | indywid. | 95,5 m | 92,5 m | 119,9 pkt | 153,8 pkt | Adam Małysz |
7. | 19 marca | 2008 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-85 | HS-94 | druż.[m] | 79,0 m | 82,0 m | 768,5 pkt (199,5 pkt) | 174,5 pkt | TS Wisła Zakopane |
29. | 20 marca | 2008 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-85 | HS-94 | indywid. | 81,0 m | 74,0 m | 186,0 pkt | 73,5 pkt | Adam Małysz |
47. | 14 lutego | 2009 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 77,0 m | — | 27,6 pkt | 203,8 pkt | Kamil Stoch |
12. | 26 marca | 2009 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | druż.[n] | 84,0 m | — | 310,5 pkt (87,5 pkt) | 663,5 pkt | WSS Wisła |
14. | 26 grudnia | 2009 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | indywid. | 94,0 m | 82,0 m | 188,5 pkt | 67,5 pkt | Adam Małysz |
20. | 26 grudnia | 2010 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | indywid. | 104,0 m | 104,5 m | 162,3 pkt | 110,3 pkt | Adam Małysz |
2. | 18 lutego | 2011 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | druż.[o] | 93,5 m | 87,5 m | 960 pkt (205,5 pkt) | 19,5 pkt | TS Wisła Zakopane |
21. | 19 lutego | 2011 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | indywid. | 88,5 m | 88,5 m | 196,0 pkt | 62,5 pkt | Kamil Stoch |
5. | 26 grudnia | 2011 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 117,0 m | 121,0 m | 240,9 pkt | 48,3 pkt | Kamil Stoch |
3. | 24 marca | 2012 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | druż.[p] | 135,0 m | 126,5 m | 868,9 pkt (264,7 pkt) | 190,6 pkt | AZS Zakopane |
5. | 25 marca | 2012 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | indywid. | 120,5 m | 126,0 m | 238,2 pkt | 47,7 pkt | Kamil Stoch |
2. | 26 marca | 2013 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | druż.[q] | 127,0 m | 124,0 m | 926,2 pkt (241,8 pkt) | 61,3 pkt | AZS Zakopane |
11. | 27 marca | 2013 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 124,0 m | 123,0 m | 262,2 pkt | 54,6 pkt | Maciej Kot |
9. | 23 grudnia | 2014 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 115,0 m | 115,5 m | 205,4 pkt | 49,7 pkt | Piotr Żyła |
20. | 24 marca | 2015 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | indywid. | 110,5 m | 115,0 m | 194,0 pkt | 116,1 pkt | Kamil Stoch |
2. | 25 marca | 2015 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | druż.[r] | 128,5 m | 122,0 m | 921,5 pkt (248,4 pkt) | 52,1 pkt | AZS Zakopane |
16. | 22 marca | 2016 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 118,5 m | 112,0 m | 206,4 pkt | 67,0 pkt | Maciej Kot |
3. | 23 marca | 2016 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | druż.[r] | 118,5 m | 112,0 m | 936,1 pkt (224,2 pkt) | 26,5 pkt | AZS Zakopane |
7. | 26 grudnia | 2018 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | indywid. | 118,5 m | 125,0 m | 274,2 pkt | 56,8 pkt | Kamil Stoch |
5. | 22 grudnia | 2020 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 123,5 m | – | 145,2 pkt | 12,1 pkt | Tomasz Pilch |
10. | 23 grudnia | 2021 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | indywid. | 129,5 m | 123,5 m | 262,8 pkt | 50,5 pkt | Kamil Stoch |
10. | 22 grudnia | 2022 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 118,5 m | 117,5 m | 231,5 pkt | 68,7 pkt | Kamil Stoch |
Letnie mistrzostwa Polski seniorów
Stan po zakończeniu sezonu letniego 2023. Opracowano na podstawie[27].
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
31. | 27 września | 2008 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 92,0 m | — | 57,6 pkt | 221,0 pkt | Adam Małysz |
13. | 28 września | 2008 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | druż.[s] | 103,0 m | 82,0 m | 166,6 pkt (79,9 pkt) | 810,7 pkt | TS Wisła Zakopane |
27. | 10 października | 2009 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-85 | HS-94 | indywid. | 76,0 m | 75,0 m | 182,0 pkt | 64,0 pkt | Adam Małysz |
23. | 11 października | 2009 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | indywid. | 105,5 m | 107,0 m | 170,5 pkt | 94,2 pkt | Adam Małysz |
15. | 23 lipca | 2010 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | indywid. | 86,0 m | 83,5 m | 181,0 pkt | 81,5 pkt | Adam Małysz |
2. | 24 lipca | 2010 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | druż.[t] | 85,0 m | 84,0 m | 887,5 pkt (180 pkt) | 79,0 pkt | AZS Zakopane |
17. | 25 lipca | 2010 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 108,0 m | 103,0 m | 170,3 pkt | 107,8 pkt | Adam Małysz |
7. | 17 września | 2011 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | indywid. | 122,0 m | 114,5 m | 219,2 pkt | 34,2 pkt | Kamil Stoch |
6. | 2 września | 2012 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 119,5 m | 122,0 m | 229,7 pkt | 26,0 pkt | Maciej Kot |
9. | 1 września | 2013 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | indywid. | 100,0 m | 98,5 m | 255,5 pkt | 11,0 pkt | Dawid Kubacki |
12. | 8 września | 2013 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-120 | HS-134 | indywid. | 115,0 m | 125,0 m | 226,5 pkt | 37,3 pkt | Jan Ziobro |
14. | 19 lipca | 2014 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 119,0 m | 118,5 m | 223,0 pkt | 56,6 pkt | Kamil Stoch |
4. | 20 lipca | 2014 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | druż.[u] | 100,5 m | 104,0 m | 843,8 pkt (155,6 pkt) | 82,7 pkt | AZS Zakopane |
9. | 11 października | 2014 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | indywid. | 95,0 m | 97,5 m | 232,0 pkt | 44,0 pkt | Piotr Żyła |
10. | 18 lipca | 2015 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 116,5 m | 119,5 m | 219,3 pkt | 47,3 pkt | Dawid Kubacki |
11. | 9 października | 2015 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | indywid. | 94,5 m | 98,5 m | 232,5 pkt | 36,0 pkt | Dawid Kubacki |
3. | 10 października | 2015 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-106 | druż.[r] | 94,5 m | 95,0 m | 944,0 pkt (225,0 pkt) | 16,0 pkt | AZS Zakopane |
5. | 8 października | 2016 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | indywid. | 125,5 m | 117,5 m | 239,1 pkt | 53,3 pkt | Maciej Kot |
2. | 9 października | 2016 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | druż.[v] | 119,5 m | 122,5 m | 946,4 pkt (231,6 pkt) | 26,3 pkt | AZS Zakopane |
8. | 27 października | 2018 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | indywid. | 125,5 m | 133,5 m | 267,5 pkt | 53,1 pkt | Dawid Kubacki |
6. | 12 października | 2019 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | druż.[w] | DSQ | – | 400,3 pkt (0,0 pkt) | 99,5 pkt | AZS Zakopane |
9. | 12 października | 2019 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | indywid. | 94,0 m | 96,0 m | 233,7 pkt | 32,7 pkt | Piotr Żyła |
1. | 18 października | 2020 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | druż.[w] | 102,5 m | 105,0 m | 1038,5 pkt (267,0 pkt) | – |
13. | 28 października | 2021 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | indywid. | 92,0 m | 103,5 m | 245,7 pkt | 33,5 pkt | Piotr Żyła |
1. | 29 października | 2021 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | druż. | 98,0 m | 105,5 m | 991,0 pkt (250,0 pkt) | – |
11. | 18 października | 2022 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | indywid. | 96,5 m | 99,5 m | 273,1 pkt | 36,2 pkt | Dawid Kubacki |
2. | 19 października | 2022 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-95 | HS-105 | druż.[v] | 105,0 m | 109,0 m | 924,9 pkt (260,2 pkt) | – |
6. | 21 października | 2023 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | indywid. | 99,0 m | 100,5 m | 278,2 pkt | 19,4 pkt | Dawid Kubacki |
1. | 22 października | 2023 | Szczyrk | Skalite | K-95 | HS-104 | druż. | 95,0 m | 95,5 m | 1137,5 pkt (279,0 pkt) | – |
Rekordy skoczni
Przynależność do grup szkoleniowych reprezentacji Polski
Uwagi
- ↑ a b Skład zespołu: Kamil Stoch, Piotr Żyła, Aleksander Zniszczoł i Dawid Kubacki
- ↑ a b Skład zespołu: Aleksander Zniszczoł, Kamil Stoch, Dawid Kubacki i Piotr Żyła
- ↑ Seria konkursowa została odwołana.
- ↑ a b Skład zespołu: Klemens Murańka, Tomasz Byrt, Bartłomiej Kłusek i Aleksander Zniszczoł
- ↑ a b Skład zespołu: Bartłomiej Kłusek, Krzysztof Biegun, Aleksander Zniszczoł i Klemens Murańka
- ↑ a b Skład zespołu: Jakub Wolny, Aleksander Zniszczoł, Krzysztof Biegun i Klemens Murańka
- ↑ Gospodarzem Igrzyskach Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
- ↑ a b Skład zespołu: Aleksander Zniszczoł, Bartłomiej Kłusek i Krzysztof Biegun
- ↑ a b Skład zespołu: Krzysztof Biegun, Mateusz Kojzar, Aleksander Zniszczoł i Klemens Murańka
- ↑ Skład zespołu: Maciej Kot, Klemens Murańka, Aleksander Zniszczoł i Kamil Stoch
- ↑ Skład zespołu: Piotr Żyła, Paweł Wąsek, Aleksander Zniszczoł i Kamil Stoch
- ↑ Skład zespołu: Piotr Żyła, Aleksander Zniszczoł, Kamil Stoch i Dawid Kubacki
- ↑ Zniszczoł znalazł się w drugiej drużynie Wisły Ustronianki, która wystąpiła w składzie: Aleksander Zniszczoł, Artur Broda, Tomasz Byrt i Paweł Słowiok.
- ↑ Zniszczoł znalazł się w trzeciej drużynie Wisły Ustronianki, która wystąpiła w składzie: Piotr Wójcik, Artur Broda, Aleksander Zniszczoł i Piotr Czyż
- ↑ Skład zespołu: Adam Cieślar, Aleksander Zniszczoł, Tomasz Byrt i Piotr Żyła
- ↑ Skład zespołu: Tomasz Byrt, Rafał Śliż, Aleksander Zniszczoł i Piotr Żyła
- ↑ Skład zespołu: Artur Kukuła, Rafał Śliż, Aleksander Zniszczoł i Piotr Żyła
- ↑ a b c Skład zespołu: Tomasz Byrt, Artur Kukuła, Aleksander Zniszczoł i Piotr Żyła
- ↑ Zniszczoł znalazł się w trzeciej drużynie Wisły Ustronianki, która wystąpiła w składzie: Piotr Czyż, Tomasz Byrt, Aleksander Zniszczoł i Patryk Dunajski.
- ↑ Skład zespołu: Aleksander Zniszczoł, Tomasz Byrt, Piotr Żyła i Adam Małysz
- ↑ Skład zespołu: Aleksander Zniszczoł, Piotr Żyła, Mateusz Kojzar i Artur Kukuła
- ↑ a b Skład zespołu: Tomasz Pilch, Paweł Wąsek, Aleksander Zniszczoł i Piotr Żyła
- ↑ a b Skład zespołu: Paweł Wąsek, Kacper Juroszek, Piotr Żyła i Aleksander Zniszczoł
Przypisy
- ↑ a b Aleksander ZNISZCZOŁ - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2024-02-07].
- ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2022-03-20].
- ↑ Dorota Stachura: „Jestem raczej wesoły” – wywiad z Olkiem Zniszczołem. skokinarciarskie.pl, 2006-08-31. [dostęp 2024-05-27].
- ↑ a b c d e f g h i j Adam Kwieciński: ZNISZCZOL Aleksander 1994.03.08 POL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-02].
- ↑ ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2008. fis-ski.com. [dostęp 2024-05-30]. (ang.).
- ↑ ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2011. fis-ski.com. [dostęp 2024-05-30]. (ang.).
- ↑ a b c d ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2012. fis-ski.com. [dostęp 2024-05-30]. (ang.).
- ↑ Andrzej Mysiak: PŚ Zakopane: Zwycięstwo Stocha, Zniszczoł dziewiąty. skokinarciarskie.pl, 2012-01-20. [dostęp 2012-01-20].
- ↑ ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2013. fis-ski.com. [dostęp 2024-05-30]. (ang.).
- ↑ a b ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2014. fis-ski.com. [dostęp 2024-05-30]. (ang.).
- ↑ ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-01]. (ang.).
- ↑ ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-01]. (ang.).
- ↑ ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-01]. (ang.).
- ↑ ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2018. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-02]. (ang.).
- ↑ ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-02]. (ang.).
- ↑ ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-02]. (ang.).
- ↑ ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2021. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-02]. (ang.).
- ↑ ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-02]. (ang.).
- ↑ a b ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e f ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-02]. (ang.).
- ↑ a b c d ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-02]. (ang.).
- ↑ Paweł Stawowczyk: PŚ Willingen: Wellinger triumfuje! Zmarnowana szansa Zniszczoła. skokinarciarskie.pl, 2024-02-04. [dostęp 2024-06-02].
- ↑ Season 2019/2020 - WILLINGEN 5 STANDINGS. fis-ski.com, 2020-02-08. [dostęp 2023-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-25)]. (ang.).
- ↑ Season 2020/2021 - WILLINGEN 6. fis-ski.com, 2021-01-31. [dostęp 2023-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-20)]. (ang.).
- ↑ Season 2019/2020 - Titisee - Neustadt 5. fis-ski.com, 2020-01-19. [dostęp 2023-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-04)]. (ang.).
- ↑ ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
- ↑ a b Mistrzostwa Polski. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2024-05-30].
- ↑ Zagórz. skisprungschanzen.com. [dostęp 2016-10-10]. (niem.).
- ↑ Biła, Szczyrk. skisprungschanzen.com. [dostęp 2016-10-10]. (niem.).
- ↑ Skisprungschanzen-Archiv – Frenštát pod Radhoštěm. skisprungschanzen.com. [dostęp 2016-10-10]. (niem.).
- ↑ Skalite, Szczyrk. skisprungschanzen.com. [dostęp 2016-10-10]. (niem.).
- ↑ Gorney Gigant, Almaty. skisprungschanzen.com. [dostęp 2016-10-10]. (niem.).
- ↑ Kiremitliktepe, Erzurum. skisprungschanzen.com. [dostęp 2016-10-10]. (niem.).
- ↑ Tadeusz Mieczyński: Znamy składy kadr polskich skoczków na nowy sezon. skijumping.pl, 2010-05-13. [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Tadeusz Mieczyński: Znamy kadry polskich skoczków na sezon 2011/2012. skijumping.pl, 2011-05-11. [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Tadeusz Mieczyński: Zmiany w strukturze kadr polskich skoczków!. skijumping.pl, 2012-04-24. [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Tadeusz Mieczyński: Znamy składy kadr polskich skoczków na sezon 2013/2014. skijumping.pl, 2013-05-22. [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Dominik Formela: Znamy skład polskich kadr A i B na sezon 2014/2015. skijumping.pl, 2014-04-22. [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Adam Bucholz: Znamy składy polskich kadr na sezon 2015/2016!. skijumping.pl, 2015-04-29. [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Tadeusz Mieczyński: Znamy kadry szkoleniowe polskich skoczków na sezon 2016/2017. skijumping.pl, 2016-04-28. [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Dominik Formela: PZN ogłosił kadry na sezon olimpijski. skijumping.pl, 2017-05-09. [dostęp 2024-05-29].
- ↑ Adam Bucholz, Dominik Formela: PZN zatwierdził kadry na sezon 2018/2019!. skijumping.pl, 2018-04-18. [dostęp 2018-12-09].
- ↑ Adam Bucholz: Znamy kadry Polski na sezon 2019/2020!. skijumping.pl, 2019-04-30. [dostęp 2024-05-30].
- ↑ Dominik Formela: Kadra A i B połączą siły w sezonie 2020/21!. skijumping.pl, 2020-05-01. [dostęp 2024-05-30].
- ↑ Dominik Formela: Znamy polskie kadry na sezon olimpijski!. skijumping.pl, 2021-05-06. [dostęp 2024-05-30].
- ↑ Poznaliśmy kadry PZN na sezon 2022/23!. skijumping.pl, 2022-05-06. [dostęp 2024-05-30].
- ↑ Dominik Formela: Po sześciu skoczków w polskich kadrach A i B na sezon 2023/24!. skijumping.pl, 2023-05-15. [dostęp 2024-05-30].
- ↑ Dominik Formela: Kadry Narodowe 2024/25 – PZN odkrył karty!. skijumping.pl, 2024-05-29. [dostęp 2024-05-30].
Bibliografia
- ZNISZCZOL Aleksander - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-02-07]. (ang.).
- Adam Kwieciński: ZNISZCZOL Aleksander 1994.03.08 POL. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-02-07].
Zwycięzcy edycji zimowych | |
---|
Zwycięzcy edycji letnich | |
---|
- VIAF: 3132161211988840070002
- PLWABN: 9811728248805606